WEPA en ik kennen elkaar al een halve eeuw. Ik werk er sinds mijn 22e. Daarvoor was ik politieagent, maar dat was niet mijn ding. Mijn wereld bestaat uit de machines, de techniek en de kleine details die achter de spannende processen liggen waardoor ze in gang kunnen worden gezet.

Als werktuigbouwkundige ben ik er altijd bij als er zich op een locatie een verwerkingsprobleem voordoet, dat ik dan samen met het team ter plaatse probeer op te lossen. Zodoende heb ik heel veel gereisd voor WEPA. Ik ben zeker meer dan 100 keer in Polen geweest en ben in opdracht van het bedrijf zelfs naar Brazilië en de VS gereisd.

Ik voel me onderdeel van de geschiedenis van WEPA. Geen wonder dat ik in die 50 jaar niet alleen Martin en zijn vader Paul Krengel goed heb leren kennen, maar ik heb ook de onderneming zien groeien.
Wat altijd een grote indruk op me heeft gemaakt, is dat Martin Krengel de namen van alle medewerkers wist, en nog steeds weet, te onthouden. Zijn vader (Paul Krengel) had die gave ook. Ik herinner me ook dat Paul altijd een rekenmachientje bij zich had, dat hij meteen tevoorschijn haalde als we hem iets vertelden over een of andere machine. Dan ging alle belangrijke punten na en nam meteen een beslissing.

Ik ben nu 72 jaar oud en strikt genomen allang met pensioen. Dus het is allemaal geen moeten meer, maar ik doe het omdat ik er plezier in heb. En 50 jaar bij WEPA is een jubileum waar ik best een beetje trots op mag zijn, toch?

#WeareWEPA #together #career